Seyhan Akıncı- nihayet yıllarda baba-oğul çatışmasını merkezine Meydan öyküler çoğunlukta. Erkeğin bir manada ‘ıssız adam’lığı, bayana da ayrım etmeden onu manaya mecburiliği yüklüyor. “Eksik” bu çatışmayı odağına Meydan bir oyun fakat ‘fazla’sıyla… Bu sefer bayan patriarkal sistemin kanunlarıyla yargılanmayı reddediyor. “Eksik”, Aksel Bonfil’in kurucusu olduğu KADAR’ın birinci oyunu. Yeni oluşumlar tahminen tam da bu yüzden kıymetli. Hande Doğandemir, Levent Can ve Aytaç Şaşmaz’ı buluşturan “Eksik”i oyuncularıyla konuştuk.
*Son vakitlerde Özellikle sinema ve sahnede baba-oğul çatışmasını merkezine Meydan Fazla sayıda anlatı buluşuyor seyirciyle. “Eksik” de bunlardan biri. Siz bu çatışma üzerinden gelişen kıssa anlatımlarını nasıl yorumluyorsunuz?
Levent Can: Yaptığım dizilerde de oğullarıyla daima sıkıntılı alakaları olan bir babaydım. Kendi babamla bağıma baktım, problemli muydu, travmatik miydi diye; ıstıraplar vardı fakat bu kadar büyütülecek problemler değildi. Artık galiba bu problemler Öbür türlü yaşanıyor ve Öbür türlü atılamıyor yaşantıdan. Şimdilerde her can sıkıcı, bugüne taşınmış olayı travma olarak isimlendiriyoruz. Ben daha Fazla onları çocukluk anısı olarak görüyorum.
Hande Doğandemir: Natürel herkesi farklı etkiliyor yaşadıkları. Galiba erkekler muhakkak bir yaştan sonra hayatı ve kendini sorgulamaya başladığında babayla olan ilgilerine dönüyorlar. Orada şekilleniyor hayattaki seçimleri.
Aytaç Şaşmaz: Oyunumuzun öyküsü ve gücü baba-oğul çatışmasını Fazla Öbür bir nazar açısından ele alıyor. Karakterlerimizin hepsi; Metin, Derya ve Kartal’ın kendi dünyalarında hem Fazla haklı hem de bir o kadar haksız oldukları Fazla nokta var. O yüzden her seyircinin yorumu Öbür bir nazar açısı, Öbür bir perspektiften karşılığını buluyor. Bu da bizi Fazla Mesut ediyor.
*Oyunun ismi “Eksik” ve Noksan dediğimizde pek Fazla şey sayabiliriz hayatta da ülkemizde de… Pekala, sonraki gün bütün eksiklere Karşın devam ettiren fazlalıklarınız ya da normalleriniz neler?
Hande D.: İşlerimiz herhâlde… Ben çalışarak Mevcut olabilen biriyim. Çalışmak, üretiyor olmak beni hayatta her şeye motive ediyor. Hiçbir şey üretemediğim zamanlardaki benle çalıştığım zamanlardaki ben ortasında Fazla Aka farklar var. Olağan bu dengeyi de kurmak lazım. Oyuncu olarak çalışmadığın uzun müddetler de geçirebiliyorsun lakin Doğal ki üretmek başlı başına bir motivasyon.
Levent C.: Küme mesajlaşmalarımızda “Hey yarın oyun var” diye Sevinç içindeyiz. Beni en başta oyun oynama fikri motive ediyor. Bunu da saklambaç, yakar top oynar üzere görüyorum. Çocukken oynadığımız oyunların heyecanıyla çıkıyorum sahneye. Bir oyun olarak görüyorum Tüm kıssayı ve içimizdeki çocuğun sürdürdüğü oyunlar bunlar da…
*Manisa’daki tiyatro tecrübenizi bir kenara bırakırsak böylesi Aka bir yapımla İstanbul’da birinci Sefer tiyatro sahnesindesiniz. Bu tecrübesi nasıl Tanım edersiniz?
Aytaç Ş.: Kendimi Fazla Mesut ve huzurlu hissediyorum. Tiyatro maceram İdadi yıllarında şenliklere katılarak başlamıştı. Sonrasında Manisa Büyükşehir Belediyesi kent Tiyatrosu’nda devam etti. çok hoş deneyimler edindim. Yıllar sonra İstanbul’da tekrardan tiyatro sahnesine çıkmak ve birinci oyunumuzun gelirinin depremzede çocuklara bağışlanması benim için bu serüveni daha da manalı hâle getirdi. Sahnede soluk almak ve bu hissi tekrardan yaşamak beni Fazla Mesut ediyor.
*Önünüze pek Fazla senaryo, kıssa geliyor. Size “Eksik”te olmalıyım, bu kıssanın modülü olmalıyım dedirten şey neydi?
Hande D.: Okuduğumda Fazla sevdim. Yer yer Fazla güldüren lakin tıpkı vakitte duygulandıran, hayat üzere bir metin okudum. çok doğal, hepimize Fazla tanıdık gelen bir yerden yazmış Aksel (Bonfil). Bu yakınlık hissi beni bu oyunla ilgili heyecanlandırıyor. Aksel’in kurduğu yeni bir oluşum KADAR. Bunu Fazla cesurca ve Kıymetli buluyorum. Kesimin artık gençlere, yeni isimlere ve yeniliklere gereksinimi olduğunu düşünüyorum. Bu hamasetli teşebbüs de benim için Fazla kıymetliydi. Bunun içinde olmayı bu yüzden de istedim.
Levent C.: Çok İçten diyaloglardı, Fazla gerçek bir öyküydü. Hepimizin başından geçen şeylerdi. Yalnızca baba oğul ortasındaki münasebet değil, oğlanla kız ortasındaki bağlantıda yaşananlar da Fazla tanıdık ve Fazla gerçek. Aksel’in yaklaşımı, profesyonel lisanı ve üslubuyla oyunu Fazla severek bir çırpıda okudum. Buydu…
Aytaç Ş.: Dediğim üzere senaryonun imla lisanı ve konusu gereği, haklının ve haksızın kararını seyirciye bırakmak beni bu oyunda olmaya iten sebeplerden yalnızca biri. Öykümüzün yerli bir öykü olup uyarlama olmaması, bu oyunla sahneye çıkma isteğimi artırdı. Canlandırdığım karakterin İç dünyasında yaşadığı ve yansıttığı hisler beni Fazla cezbetti. Bu yüzden, bu türlü hoş bir grupla, bu oyunun bir modülü olmayı Fazla istedim.
“İNSANLAR TELEVİZYONDAN SIKILDI”
*Yeni tiyatro oluşumları, yeni bir lisan arayışı var. çok fazla insan sahneden kendi öyküsünü anlatmanın kederinde. KADAR da bunlardan biri… Siz tiyatromuzun yeni lisan arayışını, yeni oluşumların varlığını nasıl değerlendiriyorsunuz?
Levent C.: Deneysel tiyatrolar her Vakit vardı. Benim vaktimde aşikâr başlı Özel tiyatrolar vardı. Ben de bunlar ortasında seyirci sorunu olmayan yeterli bir tiyatrodaydım. Sonrasında İkinci Kat, Kumbaracı 50 üzere Fazla daha minimal salonlarda, daha deneysel oyunlar daima oynandı. Pandemi sonrası bir artış var. Bunu şuna bağlıyorum, galiba beşerler hakikaten televizyondan sıkıldı. Ve artık dışarıda alternatif işler seyretmeye de alıştı. Seyirci 20 sene Evvel bu kadar kabul etmiyordu alternatif işleri. Artık seyirci gençleşti, yeni ve farklı oyunlar görmek istiyor.
Hande D.: Türk tiyatrosunun kabukları daha kalındı galiba. Bu yüzden Tüm bu yeni oluşumları Fazla Pahalı buluyorum. çok başarılı genç muharrirlerin fevkalade yerli metinleri var. Takip etmeye çalışıyorum, Fazla âlâ muharrirlerimiz var. Şahane işler çıkıyor. Aksel’in KADAR’ı kurması ve kendi yazdığı metni ilk oyun olarak sahnelemesi fevkalade bir yürek. Bu yüzden de Fazla pahalı.
“SEÇİMLERİNDEN UTANMAYAN BİR KADIN”
*Oyunda en sevdiğim şey bayanın kurban rolünü reddetmesiydi… Güya gizli özne bayanın kendisine biçilen rolü reddeden hali.
Hande D.: Bunu kendi içimizde Fazla tartıştık. Zira bıçak sırtıydı. Derya ona hak verdiğimiz bir yerde olmalıydı. Aksel’le bunu Fazla düşündük Derya’yı şekillendirirken. kimi onu daha ezebileceğimiz bir yere kaçtı zira. Sonra Çabucak bir “Hayır, asla! Seçimlerinden ve yaptıklarından utanmayan ve ne yaptığının Fazla farkında olan bir bayan olmalı” dedik. Doğrusu yanlışı tartışılır lakin empati kurduğumuz bir yerde karakter. Buna Fazla İtina gösterdik.
Yorum Yok