MÜJDE IŞIL- Beyaz perdede “diğer taraf”a geçmek zordur çoğunlukla. Nadiren görürüz eleştirmenlikten direktörlüğe geçenleri mesela… Daha da enderi, şenlik yöneticiliğinden direktörlüğe geçiş olmalı… İstanbul Sinema Şenliği Yöneticisi Kerem Ayan bu hususta epey çalışkan. Çünkü sinemada kısa sinemayla başladığı direktörlük mesleğinde yapımcılık da var, diğer yandan tiyatro direktörlüğü de… “Oregon” ile birinci uzun metrajına imza atıyor.
1985 yazında İstanbul’dayız. Sinema okuyup Amel bulamayınca Bodrum’a yerleşen ve ikramlık eşya satmaya başlayan Gaye-Hakan çifti, kısa İstanbul tatilini tamamlamak üzeredir ve arkadaşları Selen’in kendilerinde kalan caz kasetini Geri vermek üzere onun yaşadığı apartmana sarfiyat. Lakin Selen meskende yoktur. Kasetin manevi pahası olduğu için teslim etmeye kararlı halde Selen’in konutuna girmeye çalışırken apartmanın kapıcısı ile dalaşıp karakolluk olurlar.
Karakolda bir gün
Kerem Ayan’ın şenlik ve tiyatro tecrübesinden hareketle “festival filmi” izleyeceğini umanları şaşırtan bir imal “Oregon”. Müstakil sinemanın ruhunu hissettirse de çoğunlukla tanınan sinemanın kodlarını kullanan, seyircinin basitçe bağ kurabileceği, yüzleri gülümsetmeyi hedefleyen bir “kendini düzgün hisset” sineması Mevcut karşımızda. Senaryosunu umut Ünal’ın yazdığı “Oregon” Biricik bir günde geçen bir Devre sineması. Onlarca değil, birkaç Yıl öncesine nazaran bile İstanbul’un fiziki yapısındaki değişimlerden Dolayı kentte Devre sineması çekmenin zorluğu malum… “Oregon”da bu sorun, ‘80’lerden yadigâr bir otobüs ile otomobil ve konutlardaki aksesuarlar, kıyafetler sayesinde çözülmüş. umut Ünal senaryosundan beklenecek formda kapalı yerde geçen sinema, Fazla karakterli bir yapıya sahip. Sinemanın başındaki apartman kısmı “Kapıcılar Kralı” ve “Bizimkiler”i akla getiriyor. Sonrasında ise yer karakola taşınıyor ve çoğunluğu orada geçiyor. Diyaloğa dayalı ve Fazla karakterli sinemada her karaktere Özel bir Meydan açılmaya çalışılmış. önce hedef ve Hakan çifti, sonra apartmandaki ıslak almış çift, ondan sonra ayrılmış genç çift derken sinemadaki Ira ve bağlantılar ağı giderek artıyor. Münasebetiyle merkezi Daimi değişiyor sinema. Bu da kesişen ya da birbirini bütünleyen değil de farklı karakterlerin farklı öykülerinin toplamına dönüştürüyor öyküyü. nihayet jenerikte verilen, karakterlerin sonraki hikayeleri de bunu destekliyor ve her birinden farklı bir kıssa çıkar, dedirtiyor.
Karakolda geçen ve sinemanın Aka kısmını kapsayan kısımda, birinci başta vuruş eleştirisi hissi olsa da bu türlü bir tutumdan fazla o vaktin nahif ruh hâllerine odaklanmak tercih edilmiş. Münasebetiyle “kara”kolun değil, nostaljinin aydınlığı hâkim sinemada. Nejat İşler’in canlandırdığı Orçun’un, Yeşilçam nostaljisi ve Cüneyt Arkın’vari havası da buna dahil. Lakin finalin, filmin bu genel havasından kopukluğu dikkat alımlı. Finalde Öbür bir sinemaya, Öbür bir biçime, Öbür bir tipe geçiş yapıldığına Şahit oluyoruz. Yine de Aslı İnandık, Serkan Çayoğlu, Zihni Göktay, Nevra Serezli, Haysiyet Gürçay, Ferit Aktuğ, Selen Uçer, Nejat İşler, Haysiyet Özaydın üzere başarılı oyuncuların varlığıyla renklenen sinema, müzikleriyle da olumluluğunu seyirciye yansıtıyor.
“Karanlık Gece”de başrolü Berkay Ateş üstleniyor.
Aydınlık yakın mı?
Geçtiğimiz sene, 59. Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nde “Kurak Günler” favori gösterilirken En Uygun Sinema ve En Âlâ Senaryo Ödülleri’ni kazanan “Karanlık Gece” Son vizyonda. Özcan Alper’in senaryosunu Murat Uyurkulak’la yazdığı sinema, toplumsal ötekileştirmeyi ve ötekileştirilene karşı doğal karşılanan linç histerisini Geri dönüşlerle ve mükemmel tabiat görüntüleriyle anlatıyor. 30’larındaki İshak, annesinin vefatı üzerine uzun yıllar sonra köyüne Geri dönüyor. Geçmişte iç olduğu linç olayının pişmanlığıyla… Çocukluk arkadaşları olan öbür faillerle ve onları destekleyen kasaba halkı ile yüzleşen İshak, suçluluk hissinin tartısıyla ‘derin’ bir arayışa giriyor. Başrolünde Berkay Ateş’in yer aldığı sinemada Cem Zeybek Üzümoğlu, Taner Birsel, Pınar Deniz ve Sibel Kekilli’yi izliyoruz. “Karanlık Gece” üzerine Özcan Alper ve Berkay Ateş ile yaptığımız söyleşiyi Milliyet Pazar Kültür Sanat Eki’nde okuyabilirsiniz.
Yorum Yok