Dr. İskender Dölek | isdolek@gmail.com/ Muş Alparslan Üniversitesi- İnsanlık tarihinin Kıymetli olaylarından biri olarak kabul edilen Nuh Tufanı; Yahudilik, Hristiyanlık ve İslamiyet üzere Aka dinlerin kutsal metinlerinde yer almasının dışında insanlığın ortak kültürel mirasının da bir kesimini oluşturur. Hint mitolojisinde Matsya avatarı ismi verilen bir allahın insanları ve hayvanları kurtarmak için bir gemi inşa etmesi ve tufandan sonra tekrar dünyayı yaratışı anlatılır. Antik Yunan mitolojisinde, Zeus’un yarattığı tufandan Deukalion ve Pyrrha çiftinin bir sandık yapıp içine girerek kurtulmalarına yer verilir. Çin mitolojisinde anlatılan tufan olayı öteki tufan kıssaları ile ortak noktalara sahip olsa da İmparator Yu’nun insanları gemi ile değil de kanal inşa ederek tufandan kurtarışı üzerinde gelişir. Mayalarda ise Allah Chac tarafından oluşturulan bir tufan sonrasında ağaç üzerinde kalarak yaşamayı başaran iki insan etrafında gelişen olayları görürüz. şimal Avrupa ülkelerinde de Ragnarok ismi verilen dünyayı yıkan bir tufan ve bu tufandan kurtulan Lif ve Lifbrasir sayesinde dünyanın yine doğuşu anlatılır.
Nuh’un Gemisi’nin, Ağrı Dağı’nda jeolojide “yer akması” ismiyle anılan ve buzulların kaymasıyla ortaya çıkan, gemiye misal doğal bir oluşum olduğu da bedellendiriliyor.
“Tufan”ın kökeni
İlk çağ dünyasının yaratılış söylencelerinden kimileriyle, gerçek tabiat olayları ya da değişim süreçleri ortasındaki bağlantıyı araştıran birçok çalışma yapılmıştır. Bu çerçevede Tevrat, Yeni Ahit ve Kuran-ı Kerim incelenmiş; tufan anlatısının izleri Gılgamış Destanı’ndaki Babil anlatısına kadar takip edilmiştir. Bu anlatının kaynağının, Sümerlerin Fazla daha erken tarihli, Aka olasılıkla M.Ö. 3400 yılından öncelere giden bir hikayesi olduğu sanılmaktadır. Babil anlatısında Utnapiştim, Sümer anlatısında ise Xsisutrus’a, deniz rabbi, insanlığın işlediği günahlar yüzünden yakında patlayacak bir tufanı haber verir. O da bunun üzerine bir gemi yapıp ailesi ve hayvanlarıyla kurtulur. Destan, Sümer Hükümdarı Gılgamış’ın tufandan kurtulan milletine kendini adamasını, ölmez otunu bulmak için yaptığı trajik seyahati bahis alır. Tufan olayı Hristiyanlıkta dünyanın vaftiz edilmesi ve arınması olarak kıymetlendirilir. Tevrat’ta tufan, hiçbir neden Sonuç bağı olmadan anlatılır ve kötülüklerin artması üzerine Tanrı’nın insanı yarattığına pişman olması sonucu ortaya çıkar. İslamiyet’te ise tufan Allah’a ibadeti terk edip tapınmak için kendilerine putlar edinen, iman temellerine uzun müddet direnen Nuh kavminin cezalandırılması, sonraki kuşakların kurtulması çerçevesinde kıymetlendirilir. Bu farklı yorumlar, gerek tufan anlatılarının ortaya çıktığı Devre şartları ile gerekse farklı kültürel ortamlara ve inançlara sahip insanların tufana yüklediği manayla ilgilidir. Bilhassa olayın, yazının olmadığı bir devirde meydana gelmiş olduğu düşünüldüğünde, kıssaların kayıt altına alınıncaya kadar birtakım bozulmalar yaşaması da kaçınılmazdır.
Tufan anlatısının izleri Gılgamış Destanı’ndaki Babil anlatısına kadar takip edilebiliyor.
Bilimsel yorumlar
Kutsal kitaplara nazaran tufan, Tüm dünyayı su altında bırakan şiddetli yağmur ve yerden fışkıran suyu Anlatım eder. Birtakım dini metinlerde sel getiren şiddetli yağmuru, kimi metinlerde ise yalnızca yağmura bağlı olmayan, diğer su baskınlarını (deniz kabarması, Irmak taşması, okyanuslardan gelen kasırgalar vb.) Anlatım etmek için de kullanıldığı görülür. genel kanaat tufanın Lokal bir Hadise olduğu halindedir. Bu durumu destekleyen en Kıymetli görüş, buzullar da dâhil yeryüzündeki bütün suların, bütün karaları sular altında bırakamayacağıdır. Jeolojik kayıtlar, yer tarihi boyunca Fazla karmaşık ve kaotik olayların yaşandığını anlatan Kıymetli bulgular içerir. Ayrıyeten bu kayıtlar, jeolojik devirler içerisinde birçok canlı çeşidinin kitlesel olarak yok olduğuna, Aka çevresel felaketler yaşadığına işaret eder. Bu kitlesel yok oluşların birden fazla iklim değişmesi ile ilgilidir. İklim değişmeleri üzerine yapılan çalışmalar incelendiğinde, buzul ve buzul ortası periyotlarda dünya üzerindeki su kütlelerinin dağılımının değiştiği, deniz ve göllerin su düzeylerinin besbelli bir biçimde arttığı ya da azaldığı görülür.
Karadeniz’deki taşkın
Tufan, eski açıklamalara nazaran ya yer sarsıntısı ile Basra Körfezi üzerinde oluşan şiddetli bir kasırga ya da deniz tabanında oluşan çökme nedeniyle, suların bu bölgeyi basması sonucunda meydana gelmiş. anne yer sarsıntısı geldiğinde bahtı yaver gidip ailesini ve hayvanları alacak bir gemi yapan Nuh, dev bir tsunami ya da zelzele dalgasına kapılıp kuzeye hakikat sürüklenmiş. ırak ovalarını uzunluktan boya geçip kuzeyde bir yerde karaya oturmuş. Gemi birtakım araştırmacılara nazaran Cudi Dağı’na oturmuş; kimilerine nazaran de Ağrı Dağı’nda -jeolojide “yer akması” (earthflow) ismiyle anılan ve buzulların kaymasıyla ortaya çıkan- gemiye benzetilen doğal oluşum, “Nuh’un Gemisi”ymiş. Bu Hadise sırf bir sefere mahsus gerçekleşmiş değildir. Geçmişte benzeri ya da farklı tabiat olaylarının tekraren yaşandığını görmek mümkündür. mesela Karadeniz’de gerçekleşmiş muazzam bir taşkına ilişkin bilimsel bilgiler mevcuttur. M.Ö. 6200 yılında sırf şimal yarım kürede karar süren Ufak bir Buzul Çağı yaşanmış. Bu küçük Buzul Çağı M.Ö. 5800 civarında sona ermiş, buzullar erimeye başlamış. M.Ö. 5600’de okyanus düzeyi yükselmiş, Cebelitarık Boğazı üzerinden Akdeniz’e, oradan Ege ve Marmara’ya akmaya başlamış. Marmara’da evvelce Irmak halinde akan sular gitgide kuvvetlenmiş, birkaç gün içerisinde etrafındaki her şeyi yutan dev bir akarsuya dönüşmüş. İstanbul Boğazı’ndaki doğal seti yıkarak Karadeniz’e suyunu boşaltmaya başlamış. Gölün düzeyi günde 15 santimetre yükselmiş. Datalar, Nuh Tufanı’nın Mezopotamya dışında, Karadeniz etrafında ya da Karadeniz ve etrafını de etkileyen iklim değişmesi sonucunda gerçekleşen bir Hadise olduğunu işaret ediyor. Tufanla ilgili ortaya koyulan görüşler elbet şu Lahza için eldeki dataların yorumlanması ile elde edilen ve kendi içerisinde muhakkak bir tutarlılığa sahip ön kabullerden oluşuyor. Aslında tufan Biricik bir ilim kolu ile çözümlenebilecek ve tam manasıyla algılanabilecek bir olgu değildir. Yazıdan evvelki vakitlerde meydana geldiği için arkeolojinin, yazılı metinlerde yer alıyor olmasından Dolayı tarihin, bir yerde geçmesi nedeniyle coğrafyanın ve kutsal kitaplarda geçmesi nedeniyle teoloji-ilahiyat üzere alanların, benzeri bir olayın farklı periyotlardaki niyet yapısını yansıttığı için de ideolojinin ortak çalışmalar yapabileceği bir imgedir.
Tufanla gelen medeniyet
Değişen ortam şartları karşısında canlılar değişim suratına bağlı olarak ya bulundukları ortamda kalır şartlara uymaya çalışırlar ya da göç ederler. Sümerlerin tarih sahnesine çıkışları da bir göç olayı ile başlamış olmalı. Dünya tarihinde birinci kere yazıyı kullanan, Varlıklı bir medeniyete sahip olan Sümerlerin, Mezopotamya’ya nereden geldikleri hala tam olarak bilinmiyor. var bilgiler, Sümerlerin Mezopotamya’nın yerli topluluğu olmadığını, Karadeniz Tufanı’ndan kaçarak güneye inen, oradaki yerli halklara su kanalları üretimini, tarımı ve toprağı işlemeyi öğreten kuzeyli kavimler olabileceğini düşündürüyor. Karadeniz’in doğusundan ve şark Anadolu’dan güneye hakikat göç eden insanların bir kısmı Zagros Dağlarının eteklerine yerleşmişler. Daha sonra Sümerler olarak anılacak insanların bir kısmı, Güney Mezopotamya’nın ortalarına devinim etmiş. Fırat ile Dicle akarsuları ortasındaki bölgenin bereketli topraklarını işleyen bu beşerler, sulama kanalları yaparak verimli topraklardaki drenaj meselesini çözmüşler. Adım adım ilerleyerek Sümer uygarlığını geliştirmişler.
Yorum Yok